Rozpoznawanie własnych emocji, uczuć

[mycha88]

Alex, nie jesteś nienormalna. A jeżeli tak, to w takim razie ja też no, ale na poważnie. Czasem czuję się jak jakiś kameleon, który wtapia się w tło, dopasowuje się do sytuacji i osoby. Zaczynam wykonywać ruchy i gesty podobne do rozmówcy, przejmuję mimikę twarzy, czasem nawet ton głosu zmienię. Taki mechanizm psychologiczny - lubimy osoby do nas podobne; bo nie jest to jakieś jawne papugowanie, które ktoś mógłby odczytać jako przedrzeźnianie. Nie, nie. To jest takie wczuwanie się, że staję się tą drugą osobą. I kiedy kogoś spotykam to... "przeglądam sobie swoje etui z płytami i szukam tej właściwej. Znajduję, wrzucam do odtwarzacza i już jestem tą osobą. Po skończeniu rozmowy wyjmuję płytę i odkładam na miejsce w odpowiednią przegródkę, żeby móc ją szybko potem odnaleźć. Dla kolejnej osoby jest inna płyta, właściwa tylko tej osobie."
I zastanawiam się potem tylko, gdzie w tym wszystkim jestem ja? ... kiedy jestem naprawdę sobą? Czy tylko wtedy, kiedy jestem sama?