Nie wydaje mi się, by moje tezy zostały obalone. Mam raczej poczucie, że moja argumentacja została zrozumiana niezgodnie z moimi intencjami lub patrzymy na to samo skupiając uwagę na zupełnie odmiennych aspektach.
Z braku czasu, odniosę się tylko do części posta. Do reszty napiszę coś jutro.
(19-05-2011 19:59)romanj522 napisał(a): Postaram się obalić tylko dwie tezy postawione przez Alex:
2. przykład 10-tej zdrady niedawno roztrząsaliśmy na spotkaniu grupy wsparcia, i jeden z obecnych zaczął wymieniać "Co zawdzięcza chorobie alkoholowej"-było tego sporo,ja na te pochwały wręcz choroby miałem jedno zdanie "Ty nic tej chorobie nie zawdzięczasz prócz kłopotów bo gdyby nie ona to nie wysilałbyś się teraz żeby było normalnie w Twoim życiu" i nikt nie odparł mojego twierdzenia.
To samo tyczy tej 10 zdrady ,gdyby partner nie zdradzał żyli by normalnie czyli standardowo szczęśliwie ,a zdrady partnera nie są prezentem dzięki któremu ta druga strona zmienia swoje życie na lepsze to nie prezent to przymus a jest to różnica między jednym i drugim.
...gdyby nie było choroby...
...gdyby nie było 10 zdrady...
Tu mamy do czynienia z sytuacjami, kiedy te 2 nieszczęścia SĄ FAKTEM, wydarzyły się i to nie na zasadzie gromu z jasnego nieba. Twój kolega jest chory bo sobie nie radzi sam ze sobą, ze swoimi emocjami, ze swoim życiem. Przyznasz, że nie każdy zapada na tą chorobę... To nie jest przypadek, że właśnie Iksiński na nią zachorował. Szereg czynników, które tkwią w nim samym oraz być może w okolicznościach zewnętrznych doprowadził do takiego ciągu zdarzeń, z którego rozwinęła się choroba alkoholowa. No i pytanie co dalej, jak podejść do faktu tej choroby? Można uznać, że to niezasłużone cierpienie, usiąść i użalać się nad sobą, podczas gdy problemy, które doprowadziły do tej choroby zostają nierozwiązane. Można nawet z samym alkoholizmem się uporać, ale funkcjonując dalej w ten sam sposób popaść w hazard lub jakieś jeszcze inne bagno. Nawet nie wpadając w kolejne uzależnienie, osiągnięcie szczęścia i zadowolenia wydaje się wątpliwe, kiedy człowiek ucieka przed życiem. A można również dzięki chorobie wreszcie się zatrzymać i wreszcie otrząsnąć. Sięgnąć dna po to, by coś w sobie w końcu zmienić. Jeśli to się uda, to owszem chorobę można uznać za swego rodzaju prezent, dzięki któremu można zmienić swoje życie na lepsze - bez konieczności ucieczki przed sobą i tym co niesie życie.
A na marginesie, to nie rozumiem romanj dlaczego odbierasz swojemu koledze prawo do własnego zdania na temat jego własnej choroby? Dlaczego narzucasz mu, co ma na ten temat myśleć?
A co do zdrady, to nie rozmawiamy tutaj o sytuacji, kiedy małżonek jest wspaniały i nie zdradza, bo rzeczywistość jest inna - zdradza i to notorycznie. Gdyby nie doszło do 10tej zdrady i depresji tej kobiety, mogłaby wciąż cierpieć w toksycznym małżeństwie i nic z tym nie robić. Kryzys, który się pojawił został w moim przykładzie wykorzystany konstruktywnie i pozwolił jej być wreszcie szczęśliwą, a nie zdradzaną po raz 11, 12 itd.
Uczepiłeś się słowa prezent i bardzo chcesz je rozumieć zgodnie ze standardowym rozumieniem. A może by tak mniej schematycznie podejść do jego interpretacji, nazwać to, o czym piszemy "prezentem"?
