RE: Związek z osobą uzależnioną.
Cześć Moi Drodzy,
dziś zarejestrowałam sie na tym Forum. Trudno przyznać się bliskim, że jest się z kimś uzależnionym od alkoholu...
Jestem młoda, do tego studiuję psychologię, dolewając oliwy do ognia niedawno zdobyłam certyfikat uczestnictwa w szkoleniu dotyczącym uzależnień. O ironio...
Jestem z moim mężczyzną 3 lata. Jesteśmy zaręczeni... Od początku nie ukrywał, że ma problem. Przy mnie przestał pić codziennie, poszedł na studia, znalazł pracę. Jest w nim potencjał. Nie jest przysłowiowym menelem, ot normalny facet.
Nie zaliczam sie do osób, które w jakikolwiek sposób tłumaczą zachowania alkoholików, cieszy mnie to.
Co mam tu Wam napisać - jest mi trudno... Ostatnio było między nami bardzo źle. Aż się polepszyło. Było cudownie. Nigdy w moim życiu nie czułam takiego szczęścia i satysfakcji ze związku. M. powiedział, że on już nie chce pić. Jego problem polega na tym, że nie potrafi sobie powiedzieć stop. On może nie pić, ale jak już się napije to zaczynają się schody, bo to na kaca, bo to drinka jednego, bo się nie upije - standard... Znam te stereopyty i mam przez nie już odruchy wymiotne ;/
Wracając do tematu - było pięknie, aż przyszedł "piąteczek". A jak przyszedł piąteczek to i przyszedł drineczek. M. powiedział, że już dziś - sobota - pić nie będzie. Ale kłamał. Jak zwykle. Wiecie co mnie boli? Myślałam, że po tym jak zobaczył jak może być między nami - nadmienię, że w przeciągu 3 lat nie było tak wspaniale - to, że może to go zmotywuje. Potrafi długo nie pić, tylko musi nie zaczynać. Myślałam, że się uda... Ale po tym skreśliłam go. Straciłam nadzieję i uważam, że alkoholizm jest nieuleczalny. Piszę do Wam, bo jest mi po prostu smutno... Bo chyba jestem zmuszona zakończyć swój związek... W który resztką sił ostatnio uwierzyłam.
Paula.
|
