Rozpoznawanie własnych emocji, uczuć

[Alex]

Strach jest zawsze przed czymś realnym, przed zagrożeniem. Lęk jest chyba bardziej ogólny, irracjonalny.

---

Dzięki mycha, że uchwyciłaś tę dwoistość w tym co piszę. Dzięki temu mogę się nad tym zastanowić. Tak sobie myślę, że ja w dzieciństwie byłam chyba kompletnie zamrożona emocjonalnie. Pewnie lęk odczuwałam, ale to chyba na sposób już nerwicowy, bo np odkąd pamiętam byłam taka trzęsąca się, a duszności miałam już jak miałam kilkanaście lat. Ale w takich sytuacjach jak ta, którą opisuję, ja nie czułam zupełnie nic. Przecież normalne dziecko to by w tej sytuacji, w tych ciemnościach gdzieś tam na wygwizdowie, schowało się za mamę ze strachu, a nie rzucało na wielkiego agresywnego opijusa.

---

I chyba mi tak z tym strachem zostało do teraz... Tak sobie właśnie myślę, że ludzie często zwracają mi uwagę, że chodzę sama po nocach albo podróżuję. A ja się nigdy nie boję. Może bzdury piszę, może to chodzi bardziej o głupotę i brawurę, a nie o strach? OMG sama nie wiem teraz... Nie boję się chodzić po nocach, a za to mdleję jak zadzwoni telefon Chyba sama nie doceniłam rozmiaru moich psychopatologii.