Rozpoznawanie własnych emocji, uczuć

[mycha88]

(25-05-2011 14:40)Alex napisał(a):  Świetnie rozumiem ten strach, że tego jest tyle, że się nie skończy. Ale uwierz, skończy się, a jak się już kończy to jest bardzo przyjemnie

Alex, chciałam Ci podziękować za te słowa. Bo ostatnio, kiedy byłam w domu, miałam problem właśnie z jednym z takich ataków złości, tak mną telepało, że bałam się, co może nastąpić i czułam, jakby z każdą chwilą było tylko gorzej i poczułam strach, że to się nie skończy. Pomyślałam wtedy o tym, co napisałaś, że to mimo wszystko zawsze się kończy i powoli jakoś udało mi się wyciszyć. Ta myśl, że na pewno się skończy - pomogło. Dziękuję jeszcze raz.

Przy okazji szukania czegoś nt. odczuwanej złości znalazłam na jednej stronce taki tekst:

Cytat: Niektórzy DDA zgłaszają problem, że czują prawie w każdej sytuacji złość. Cały ich dzienniczek zapisany jest złością i jej odmianami. Kiedy ta złość jest taka dominująca, wszechobecna, warto sobie zadać pytanie czy nie jest to przykrywka dla innego uczucia. Skąd ta zamiana? Być może w Twoim chorym domu do pewnych uczuć nie wypadało się przyznawać, bo trzeba było być zawsze silnym więc nikt głośno nie mówił o smutku, albo lęku, albo bezsilności, ale jak najbardziej wypadało się w każdej dotkliwej sytuacji pozłościć. Poza tym złość daje poczucie siły - niektórym łatwiej przeżyć złość niż smutek że ktoś jednak zlekceważył, zignorował, zapomniał ... Jeżeli to dotyczy Ciebie możesz w dzienniczku pisać : poczułem złość, a pod tą złością czułem ...
Ale bywa też odwrotnie. Że dominuje uczucie wszechogarniającego smutku, które kamufluje nie wyrażaną złość. I wtedy czas dopuścić do głosu złość.(...)
kiedy tłumisz złość - prawdopodobnie tkwisz w sytuacjach lub związkach, które wcale Ci nie odpowiadają, co gorsza niewyrażone napięcie może powodować jakieś bóle w ciele lub czasami depresje;

Może to właśnie o to chodzi? Często musiałam milczeć, siedzieć cicho, żeby nie zdenerwować ojca, bo "znowu pójdzie się napić". A przecież dzisiaj dopiero wiem, że to i tak by nic nie zmieniło. Jeżeli chciał to i tak się napił, bez względu na to, czy się złościłam, czy siedziałam cicho. A tylko na tym ucierpiałam, bo tłumiłam te emocje, które teraz wychodzą niekontrolowanie same na wierzch przy byle okazji.

Tekst znalazłam na stronie: http://piekniezyc.republika.pl/