Rozpoznawanie własnych emocji, uczuć

[Alex]

Jest mi przede wszystkim głupio, że taki bezmyślny wpis zrobiłam wczoraj na forum. Na dodatek jak sobie zdałam z tego sprawę, byłam zajęta i z daleka od komputera, więc mogłam się odezwać dopiero po jakimś czasie. Przepraszam jeszcze raz za to .


(Wczoraj 03:28 PM)Elżbieta Kalinowska napisał(a): I jeszcze przypomina mi się to co pisałaś o szybkim wypieraniu, a wcześniej o tym, że nie lubisz bezsilności...
i wszystko to razem układa mi się w taki znak zapytania "zawieszony nad Tobą" - czy rzeczywiście bierzesz sobie stąd to, czego potrzebujesz i co możesz dostać...

Oczywiście, że to się składa razem, ale nie w problem pt. "ludzie pomóżcie, bo nie wiem co robić". Dlatego nie piszę o tym i nie proszę nikogo o rady - wiem co mam robić, jaki jest cel i kierunek.

Kiedy trafiłam na to forum, byłam w kiepskim stanie psychicznym. Borykałam się z wieloma problemami we wszystkich obszarach życia oraz skutkami tego i bycia DDA zarazem, czyli nerwicą. O wszystkim tym, z czym nie umiałam sobie wtedy poradzić sama lub nie miałam na to siły, napisałam tu już dawno. Głównie opisywałam problem w związku z relacją z mamą. Być może nie krzyczałam głośno: ludzie pomóżcie!, bo dopiero uczę się prosić o pomoc i wsparcie, a jeszcze kilka lat temu nie sądziłam nawet, że to, co przeżywam, co mnie trapi na poziomie emocjonalnym jest w ogóle ważne i można przyjść do kogoś i się tym podzielić. Pozbierałam sobie na forum myśli odnośnie tych problemów i w chwili obecnej wiem już dokąd zmierzam w każdym obszarze, więc o nic nie pytam i o niczym nie piszę już. O problemach innych, nie związanych z DDA nie piszę żeby nie zaśmiecać forum, a dodatkowo radzę sobie z nimi coraz lepiej, więc po co.

No ale jak wynika z moich postów jednak problem jakiś ze mną jest... Sprawa jest pozornie prosta - to problem z emocjami. Rozpisuję się tutaj o tym nieustannie i wymyślam sposoby radzenia sobie. I już nawet wydawało mi się, że sobie z większością poradziłam, ale jednak myliłam się. Złość, żal i poczucie krzywdy w związku z czymś wobec czego jestem bezradna, wciąż utrudniają mi życie. Jest więcej spraw, z którymi wiążą się trudne emocje, ale nie mogę o nich tutaj pisać. Dodatkowo, niestety odezwały się emocje z zamierzchłej przeszłości, czego nie przewidziałam. Cóż począć z kimś, kto nie radzi sobie z emocjami? Na terapię go wysłać. No więc chodzę. Nic więcej nie mogę w tym momencie dla siebie zrobić.

Wszystkie pozostałe DDA-problemy chodzą mi wciąż po głowie, ale one mogą chwilowo zaczekać.