Siema, jestem tu nowa, jestem dda. Od kilku tygodni chodzę na terapie indywidualną. Według mojej terapeutki powinnam iść na terapie grupową.
Zacznę od tego że boję się wszystkiego, więc i tej terapii. Boję się tam pojechać, czy zadzwonić. Poza tym dziś uważam że potrzebuje tej terapii, a jak będę miała lepszy dzień to stwierdzę że nie potrzebuje i nic nie zrobię w tym kierunku. A terapia mimo mojego samopoczucia byłaby wskazana .
Czy ktoś ma takie same uczucia? Bądź czy ktoś miał i sobie z tym poradził ?
i możecie mi przybliżyć jak taka terapia wygląda?
bo ja ją sobie wyobrażam, że wchodzę do pomieszczenia, będę musiała się przedstawić i powiedzieć że jestem dda, później usiądę w kręgu i psycholog z uśmiechem jak joker zacznie prowadzić jakąś rozmowę. Najbardziej się boję tego psychologa z wiecznie uśmiechniętą gębą, nawet gdy reszcie nie jest do śmiechu.
