Nie umiem mówić

[mały_miś]

Wczoraj przyszła mi do głowy jedna metafora.

Całe życie nie mówiłem o sobie i swoich problemach, uczuciach i emocjach i wydawało mi się to okej. Teraz wiem, że jest to jedna z cech DDA, z którą trzeba walczyć. Czuję się jak niemowlę, które zaczyna coś mówić, ale nikt mnie nie rozumie. Żona musi się domyślać o co mi chodzi. Takie coś doprowadza mnie do złości. Jestem zły sam na siebie, że nie umiem mówić. Boję się, że źle mnie zrozumie, nie będę potrafił tego odkręcić i wyniknie niepotrzebna kłótnia z tego.

Mieliście taki etap w swojej terapii??

Pozdrawiam Was kochani!!

[MarKu]

(22-09-2012 10:56)mały_miś napisał(a):  Całe życie nie mówiłem o sobie i swoich problemach, uczuciach i emocjach i wydawało mi się to okej. Teraz wiem, że jest to jedna z cech DDA

Hmmm, ja często tak robię. Jestem DDA?

[Duzy Mis]

Ja tez nie umiem mowic. Ucze sie . Ciezko mi idzie. Jestem na etapie ze musze sie komus wygadac ,poniewaz przelewa mi sie moja czarka .
Doskonale Cie rozumiem maly_misiu

[Duzy Mis]

Dzieki
zobaczymy
Pewnie w miare potrzeby bede pisac.

[queen]

Tak, zawsze można się wygadać na forum. Mi bardzo to pomaga.

[popo14]

Oj, znany temat. Ja zawsze miałem problemy z tym mówieniem i wypowiadaniem się publicznie. Od czasu, gdy uczęszczam na mitingi organizowane w internecie i chodzę w realu na grupę wsparcia, udało mi się to zwalczyć i mam luz. A tak długo mi to przeszkadzało..

[sisterg]

Witam serdecznie jestem tu nowa znalazłam to forum przypadkowo,jestem DDD od pół roku uczęszczam na terapie indywidualną.Dziś terapeutka wyszła z propozycją terapii grupowej,mam milion myśli,boje się...nigdy nie mówiłam nikomu o sobie o swoich problemach,zawsze wszystko trzymałam w sobie,moje problemy moja sprawa i nic nikomu do tego.Ogromnym krokiem było to iz udałam się do ośrodka w swoim mieście i podjęłam się terapii,zanim zaczęłam mówić o sobie minęło sporo czasu,nie mogłam się przełamać,to było jak wyburzanie ogromnego muru który przez lata urusł do niewyobrażalej wysokości oraz grubości.Teraz kiedy mam podjąć decyzję o terapii grupowej wpadam w panikę-na samą myśl o takiej formie,że będę musiała po raz kolejny mówić o sobie i to nie jednej osobie lecz kilku...Proszę powiedzcie mi jak wygląda taka terapia grupowa i czy mój strach jest słuszny czy bezpodstawny...

[sisterg]

Dziękuję Michu Twoja odpowiedź troszkę mnie podniosła na duchu
Mam prawie miesiąc na zdecydowanie się na terapię grupową,moja terapeutka wyjechała na urlop,spotkanie z nią dopiero 8 października.Nie naciska na mnie z podjęciem decyzji,ona tylko wyszła z propozycją,ponieważ wróciłam do punktu wyjścia.Grupa rusza od listopada,terapia trwa 9miesięcy.
Cieszę się,że natrafiłam na to forum...
Pozdrawiam.