Nie umiem mówić

[mały_miś]

Wczoraj przyszła mi do głowy jedna metafora.

Całe życie nie mówiłem o sobie i swoich problemach, uczuciach i emocjach i wydawało mi się to okej. Teraz wiem, że jest to jedna z cech DDA, z którą trzeba walczyć. Czuję się jak niemowlę, które zaczyna coś mówić, ale nikt mnie nie rozumie. Żona musi się domyślać o co mi chodzi. Takie coś doprowadza mnie do złości. Jestem zły sam na siebie, że nie umiem mówić. Boję się, że źle mnie zrozumie, nie będę potrafił tego odkręcić i wyniknie niepotrzebna kłótnia z tego.

Mieliście taki etap w swojej terapii??

Pozdrawiam Was kochani!!