rodzina na krawędzi...

[rysiekpuszek]

Mam ojca alkoholika od zawsze, nawet nie staram sie juz mu pomóc, bo nie mam siły, 3 braci alkoholików ( uśredniajac od jakichs 10 lat). W moim domu stosowana jest przemoc fizyczna psychiczna i jestem wrakiem człowieka. Sama mam 21 lat, studiuje, i najchetniej zostawilabym to wszystko i nigdy nie wracala do mojego rodzinnego domu, gdzie wszyscy z nich mieszkaja ( żaden z braci nie ma żony, dzieci) ale jestem uzalezniona ze wzgledów finansowych. NIGDY NIKOMU nie mówiłam o tym co dzieje sie w moim domu- nawet przyjaciółce, z która znam sie od 16 lat. Nie mam chłopaka, gdyż wstydze sie kogokolwiek przyprowadzic do domu, zapewne ktorys z moich braci zwyzywałby go od najgorszych, albo dodatkowo go pobił. Wielu moich znajomych nawet nie wiem, że ci żule w parku to moi bracia. Pale sie ze wstydu gdy gdziekolwiek spotkam ktoregos z nich, bądź co gorsza kilku na raz, zawsze wtedy wracam zaplakana do domu i mam ochote targnac sie na swoje zycie. Nie mam juz sily, jestem wrakiem czlowieka, który nigdy juz nie będzie miał normalnego życia Mama, choc również jest wykonczona tą ciągnącą sie od lat sytuacja, ma nadzieje ze wszytsko jakoś sie ułoży i każdy wyjdzie na prostą, w co sama już dawno zwątpiłam. Nie wiem co dalej...