Jestem żoną alkoholika.

[gayowa]

Minęło kilkanaście dni, mąż przestał chodzić na terapię, lekarz w ośrodku upierał się przy odtruciu i odosobnieniu na dwa tygodnie, ale z powodu dializ co drugi dzień, o odosobnieniu nie ma mowy , rozłożono ręce. Ponieważ mąż ma baardzo silną osobowość, terapeutka nie zrobiła na nim żadnego wrażenia , nie wstrząsnęła nim, jak się spodziewałam ! Ponieważ organicznie nie znoszę uzależnień, przeprowadziłam z moim mężem kilka powaznych rozmów, teraz nie pije. Najgorsze w tym jest to , że mu zupełnie nie ufam, jest permanentnie podejrzany, to jest bardzo trudne patrzeć z nieufnością na bliską osobę. Każde wyjście z domu, każdy powrót jest podejrzany, bacznie obserwowany. Nie wiem jak długo w tym współuzależnieniu wytrwam...Ta kontrola, wsłuchiwanie się w ton głosu, wpatrywanie w mimikę twarzy...To silniejsze ode mnie. Oszaleję. Co ja mogę jeszcze zrobić?