Lęk, panika - proszę o pomoc

[muffka]

Dziękuję za ten opis, w takiej formie to rzeczywiście do mnie przemawia.
Zaczęłam stosować dziś coś takiego na zasadzie afirmacji, powtarzając sobie jakieś pozytywne zdania, niejako uspokajając siebie.
Postaram się zajrzeć do postów Michu i poszukać tam udzielonych już odpowiedzi. Na bloga też trochę zaglądałam.
Wczoraj porozmawiałam o swoim samopoczuciu z koleżanką i dowiedziałam się w efekcie tej rozmowy, że jestem odbierana zwykle jako osoba bardzo spokojna. Nie po raz pierwszy to słyszę, co jest dla mnie paradoksem: niemalże umieram z nerwów, a okazuje się, że umiem to maskować. Piszę o tym a propos tego o czym napisała/aś Michu, tzn. zgodzie na przeżywaniu ataku - że także tu to zostało zautomatyzowane, te emocje są gdzieś szybko spychane tak, że ich nie widać, albo dojrzy je ktoś, kto jest dobrym obserwatorem.