rodzina na krawędzi...

[mmm]

Mój mąż uważa, że już jest dobrze...że sobie z alkoholizmem radzi... Bo był taki okres, kiedy dzień w dzień chodził całkiem pijany. Bywało tez tak, że gdy nie pracował, od rana po troszku sobie coś tam popijał, po południu był już na tyle pijany, że szedł spać, i wstawał dopiero następnego dnia rano. Teraz na szczęście jest inaczej. Rano idzie do pracy, pracuje długo, wraca wieczorem - trzeźwy. Potem wypija czasem tylko jedno - i wtedy jest ok, a czasem 3piwa, i już wtedy załącza mu się przykry "kłótliwiec" i "czepiacz". Ale nawet jeśli nie dojdzie między nami do kłótni, to mój mąż uważa, że nawet jesli wypił, a sie nie czepiał i nie był dla mnie przykry - to wszystko jest w największym porządku. Teraz mój maż pije zdecydowanie mniej niż kiedyś. Cały czas sie tłumaczy tym, ze poprostu uwielbia piwo, i że po ciężkim dniu w pracy ma najzwyczajniej w świecie ochotę napić się tego piwa. Może wiec faktycznie to JA przesadzam? Może niepotrzebnie sie czepiam tych piw? Nie wiem ju sama...Ale ciągle sie boje, ze w koncu te 2 piwa dziennie znów bedzie mu malo, i znów zacznie pic tak mocno jak zaraz na poczatku naszego malzenstwa, czy po urodzeniu synka...Jemu nie da sie wmówić w rzaden sposób że picie 1,2, lub 3 piw dziennie przez cały tydzien to coś złego. Jak pytam: "musisz pic to piwo?" to zawsze słyszę tą samą odpowiedz: "a robię cos złego???... Normalnie jak grochem o scianę... nic nie dociera. Marzę o tym, żeby pewnego dnia usłyszeć - Kochanie, podjąłem decyzję. Przestaję calkowicie pic...