Lęk przed autorytetami i władzą

[Alex]

Dla mnie temat-zagwozdka. U mnie to jest tak daleko posunięte, że odczuwam lęk nawet przed wszelkimi instytucjami, zwłaszcza państwowymi. Może ktoś ma pomysły jak sobie z tym radzić? Może do jakiegoś bardzo anarchistycznego kraju wyjechać?

[mycha88]

Znam to, Alex. Miałam bardzo duży problem z tym, żeby pójść gdzieś do jakiegoś urzędu i coś załatwić. Ale wyszło tak, że jestem do tego zmuszona i dużo spraw takich papierkowo-urzędowo-administracyjnych w naszym domu załatwiam właśnie ja. Ostatnio miałam spory kryzys i problemy z przebywaniem w bardziej zatłoczonych, zaludnionych miejscach (o czym pisałam w innych wątkach, wiecie o co chodzi), ale wcześniej jakoś dawałam radę i czy to Urząd Gminy, czy Urząd Skarbowy, czy Starostwo Powiatowe, PUP, Policja, Wydział Komunikacji i co tam jeszcze - zawsze udawało mi się jakoś załatwić tam co trzeba.
Mam pewien rodzaj lęku przed autorytetami, ale właśnie najpierw ktoś musi we mnie ten autorytet budzić. To, że ktoś ma władzę i siedzi na przysłowiowym stołku na szczęście jeszcze nie wzbudza we mnie lęku.
Jeżeli chodzi o "zwykłych" pracowników administracyjnych to uczę się, że nie powinnam się czuć jakoś gorsza od nich, a to wszystko za sprawą ich samych, a dokładniej sposobu, w jaki nieraz zostałam przez nich potraktowana (jak mnóstwo innych petentów ). Niektórzy z kulturą mają po prostu na bakier Ale jeżeli chodzi o jakichś dyrektorów placówek, instytucji, czy kierowników jednostek samorządowych - tutaj zaczynają mi kolanka dygać nieco (bo ten ktoś tyyyleee osiągnął, nie to, co ja-taki robaczek...); w tym momencie już mam większy problem i denerwuję się, ale jeżeli nie mam wyboru i chcę coś załatwić to powtarzam sobie (znowu przytoczę pomysł Michu ), że "ja bardzo chcę" i staram się i jakoś idzie.

Alex, tak przywołując Twoją wypowiedź, napisałaś, że odczuwasz lęk nawet przed instytucjami. Chodzi o to, że lęk wywołuje w Tobie samo pomyślenie np. o wizycie w takim miejscu, czy to raczej kwestia spotkania z ludźmi tam pracującymi? Napisz coś więcej

[Alex]

To nieco skomplikowane. Tzn ja sobie żyję tak od 30 lat i załatwiam wszelkie sprawy, mnie to nigdy nie paraliżowało, nawet nie wiedziałam, że mam ten lęk (co ja w ogóle wiedziałam o swoich emocjach). Dopiero niedawno zdałam sobie z tego z sprawę. Lęk wzbudza we mnie każdy, kto ma władzę nade mną, a zwłaszcza jeśli ta władza jest jakoś konkretnie usankcjonowana, z tytułem, insygniami, hołdami itd. Co do urzędów, to szary urzędnik sam w sobie nie wzbudza lęku, ale jeśli dostaję pismo z urzędu skarbowego, to nie jest fajnie, chociaż nie mam się czego bać. Jeśli np miałabym sprawę w sądzie załóżmy w roli świadka, to czułabym lęk nawet jeśli to byłaby drobnostka i nie związana bezpośrednio ze mną. Samo stanięcie przed sądem byłoby problemem.

Ja z tym żyję jakoś, radzę sobie. Jednak zastanawiam się czy można to jakoś wyeliminować?

[mycha88]

(09-05-2011 23:19)Alex napisał(a):  Lęk wzbudza we mnie każdy, kto ma władzę nade mną, a zwłaszcza jeśli ta władza jest jakoś konkretnie usankcjonowana, z tytułem, insygniami, hołdami itd.

To mnie zastanowiło. Kto ma nad Tobą władzę, Alex?

[Alex]

W każdej organizacji, z którą mam do czynienia jest ktoś, kto ma władzę nade mną. To pewnie brzmi absurdalnie, bo taka władza jest zawsze mocno ograniczona przecież, ale jak to z lękiem - musi być w tym jakiś absurd

Ja po prostu muszę zostać prezydentem autonomicznego kraju, wtedy pozbędę się swoich lęków

[mycha88]

Hehe no tak, szykuj się do kolejnych wyborów

Alex, ja nie ujmowałabym tego w ten sposób, że jak ktoś ma władzę, to jednocześnie ma ją nad Tobą. Spróbuj tego nie utożsamiać.
Czytałam kiedyś w książce dot. prania mózgu (tzn. czynności, jakie podejmowano w stosunku do osób, które sprzeciwiały się dyktatorskiej polityce jakiegoś kraju) o osobach, którym udało się przetrwać te wszystkie manipulacje i tortury, które miały na celu go zniewolić i zmienić w posłusznego łagodnego baranka, wyznawcę jednej wspaniałej "idei". Było tam napisane, że nawet jeżeli kogoś zamknie się w więzieniu, to i tak nie znaczy, że ma się nad nim władzę, jeżeli ten człowiek sam uważa, że jest wolny, że nie został zniewolony, że nadal ma swoje przekonania i poglądy i czuje się człowiekiem wolnym, który za nic się nie sprzeda.
Sama zauważyłaś, że ta władza zawsze jest ograniczona. Spróbuj może skonkretyzować, co tak naprawdę wzbudza w Tobie lęk? Osoba, która wiele w życiu osiągnęła? Ktoś, kto ma wysokie stanowisko? Ktoś, kto zarządza innymi ludźmi?
A jeżeli przyjmiemy, że ktoś tam ma nad Tobą władzę, to w jaki sposób może Ci to zaszkodzić?

[Alex]

(11-05-2011 13:18)mycha88 napisał(a):  Hehe no tak, szykuj się do kolejnych wyborów

Mam nadzieję, że mogę liczyć na Wasze poparcie?

Mycha, jest mi bardzo ciężko obrabiać ten temat intelektualnie, bo jak sama widzisz, to wszystko jest irracjonalne. Na domiar złego jestem pełna sprzeczności i akurat ten temat odsłania je na światło dzienne. Otóż, to jest tak, że ja wcale nie zachowuje się jak osoba podporządkowana. Jasno i stanowczo potrafię się sprzeciwić, wygłosić swoje niewygodne innym zdanie. A na poziomie emocjonalnym jestem wtedy przerażona, o czym wiem od niedawna niestety. Gdybym miała sprecyzować przed czym jest to lęk, to byłoby to bardzo trudne zadanie. To jakby lęk przed tym, że ten ktoś nade mną może mi zrobić coś niewiarygodnie złego...

[mycha88]

(11-05-2011 13:26)Alex napisał(a):  Mam nadzieję, że mogę liczyć na Wasze poparcie?
To jakby lęk przed tym, że ten ktoś nade mną może mi zrobić coś niewiarygodnie złego...

Poparcie-zawsze
Alex, może pomyśl, dlaczego niby ten ktoś jest nad Tobą? Co sprawia, że uważasz go za górującego nad Twoją osobą?
(wiem, wiem, truję Ci znowu, rozumiem, że na rozum ciężko jest wziąć te lęki, ale po prostu pomóc jakoś bym chciała ).

[Alex]

Mycha, absolutnie nie trujesz. Bardzo się cieszę, że zadajesz mi te wszystkie pytania - zmuszasz mnie do myślenia. Pomyślę nad tym wszystkim, jak wymyślę coś konstruktywnego, podzielę się tym.

[Alex]

Myślałam, myślałam, myślałam i nic nie wymyśliłam To się raczej nie zmieni u mnie. Jedyne, co mogę zrobić to nie dać się temu sparaliżować czy też poddać się temu lękowi do tego stopnia, że zacznę czegoś unikać. Muszę z tym żyć po prostu, jak z tym Michowym pryszczem na czole