DDA + nerwica gratis

[Elżbieta Kalinowska]

Mycha możesz zrobić jeden mały krok (przyjemny) do przodu w sztuce relaksacji - słuchaj tego co Cię uspokaja i jest miłe dla ucha. Spróbuj przenieść swoją uwagę na to JAK czujesz tę przyjemność i rozluźnienie. Skąd wiesz, że jesteś spokojna. Tylko obserwuj siebie - nic nie rób, nic nie zmieniaj, nie zmuszaj się do niczego - nastaw się na poznawanie swojego rozluźnienia podczas słuchania muzyki. Bądź ciekawa swojego rozluźnienia abyś mogła o nim opowiedzieć tak szczegółowo jak o napięciu i panice. Te znasz bardzo dobrze, na dużym poziomie szczegółowości - najwyraźniej nie raz uważnie obserwowałaś swoje ciało w lęku. Teraz zrób dokładnie to samo, ale w tym stanie przyjemnego rozluźnienia i rozleniwienia. A jak będzie Ci się potem chciało to opisz to na forum (może w nowym wątku...)

[mycha88]

(19-04-2011 22:46)Elżbieta Kalinowska napisał(a):  (...) słuchaj tego co Cię uspokaja i jest miłe dla ucha. Spróbuj przenieść swoją uwagę na to JAK czujesz tę przyjemność i rozluźnienie. Skąd wiesz, że jesteś spokojna. (...)

Skąd wiem, że jestem spokojna? Hmm, chyba dlatego, bo moje serce bije spokojnie, oddycha mi się lekko, moje myśli są swobodne, nie krążą bez ładu i składu po całej głowie. Jest ich mniej i są bardziej ułożone i częściej pozytywne. Kiedy słucham muzyki, która mnie uspokaja, wszystko wokół nabiera lepszego wyrazu, znaczenia. Czuję się lepiej, silniej, spokojniej, mogę się nawet sama do siebie uśmiechnąć jakiś relaks w tym wszystkim jest.

[Alex]

Wciąż nie mogę się nadziwić jak bardzo somatyzuję przez całe życie różne rzeczy. Przez ostatnie lata odwiedziłam wielu lekarzy, bo w zasadzie miałam problemy zdrowotne w niemalże każdym układzie. Jak uporałam się z nerwicą, zdrowie się znacznie poprawiło.
Ale jakiś czas temu zaczęły się znowu jakieś dolegliwości - coraz częściej krztusiłam się jedzeniem i piciem, a potem nieustannie kaszlałam. W czasie świąt to się bardzo nasiliło i zaczęłam się zastanawiać czy nie pójść do lekarza. Nauczona jednak doświadczeniem zaczęłam gorączkowo zastanawiać się czy nie ma to związku z tym, co dzieje się w psychice. I okazuje się, że jak zwykle coś zsomatyzowałam sobie! Tym razem był to chyba żal. Wyryczałam się porządnie, dołożyłam więcej relaksacji i objawy minęły!

[Alex]

Ja się w tym kontekście boję tylko, żeby nie pojawił się wtórny lęk. Bo jeśli zacznę się bać tego, że się zakrztuszę, to z pewnością będzie mi ciężej przełykać. Połykanie to proces, który powinien odbywać się automatycznie, bez udziału woli i jakieś świadome ingerencje w to mogą naprawdę to zakłócić i prowadzić do krztuszenia się. Muszę nad sobą pracować przed zaśnięciem, bo przedwczoraj zaczęłam się zastanawiać w łóżku czy śliną też się będę krztusić i zaczęły się jakieś ceregiele. No i musiałam sobie zacząć tłumaczyć i się uspokajać. Pomogło. Ale tak naprawdę, to jestem już czasami zmęczona sama sobą i tą ciągłą pracą Masakra...

[Alex]

Jestem czasami naprawdę bardzo zmęczona pracą nad sobą W takich momentach chciałabym być kimś innym, kto po prostu żyje sobie skupiając się na tym wszystkim co niesie życie, a nie na tym jak żyć normalnie Chyba mam doła i zaczynam marudzić...

[Alex]

Taa, przypadłości ci u nas dostatek...

[Alex]

Dzięki Michu za wsparcie.
Tak sobie właśnie pomyślałam, że w czasie kiedy mój sąsiad przed zaśnięciem analizował swoje kolejne posunięcie na giełdzie papierów wartościowych, ja zastanawiałam się nad tym, czy dam radę bezpiecznie połknąć ślinę. hahaha

[Alex]

Obawiam się, że zaczęło się od rozmowy ze mną. Może zaczęłaś się bać, że i Ty znowu zaczniesz mieć problemy z przełykaniem. No i masz babo placek...

[Alex]

Michu, już Ci to kiedyś pisałam - nie od razu zbudowano Rzym. Nie przekreślaj tego wszystkiego, co już Ci się udało, bo akurat masz dziś gorszy dzień.

Nie budź męża, nie uciekaj od samotności w takich chwilach, bo to nie wyleczy Cię z paniki. Panika minie kiedy przestaniesz się jej bać. Tak jak pisała Ci Ela, pozwól temu przez siebie przepływać. Nic się nie stanie, nie umrzesz, nie zwariujesz, nie rozlecisz się na kawałki. Spokojnie, to tylko panika.

[Alex]

Wiem, że się boisz. Przeżyj ten strach, on Cię nie zabije. Ataki paniki powstają pod wpływem lęku, który rodzi się w Tobie samej, to nie przychodzi z zewnątrz. Zaakceptuj ten strach, który jest w Tobie. Powiedz sobie: boję się, ale to nic, dam radę.
Ktoś kiedyś powiedział, że odwaga nie polega na tym że się nie czuje strachu, ale na tym, że działa się pomimo tego strachu.