DDA+depresja gratis

[mycha88]

Rozumiem Alex, bo walczenie z samym sobą, ze swoimi słabościami jest niezwykle męczące. Od innych ludzi można odpocząć, można ograniczyć z nimi kontakty albo zerwać je wcale. A od siebie uciec nie można. Na swoje towarzystwo człowiek jest skazany 24h/dobę i 7 dni w tygodniu. Czasem mam ochotę dosłownie wyjść z siebie, stanąć obok, zmierzyć się od stóp do głów i porządnie sprać i zezwać! Mam już tak dosyć siebie, swojego mazgajstwa. Patrzę jak moi rówieśnicy idą naprzód, mają pracę, własne samochody, mnóstwo znajomych, bawią się na imprezach... a ja? A ja ciągle 5 koło u wozu, kula u nogi... tak się czuję ze sobą i w towarzystwie innych też czuję się źle. Ciągle tylko myślę o tym, jakie wszystko jest beznadziejne. Miałam lepszy czas, kiedy myślałam o przyszłości i wierzyłam, że mogę w życiu naprawdę wiele zrobić. To było zaraz po mojej krótkiej terapii. Teraz jest znowu źle, dlatego zapisałam się znowu na terapię i od czerwca zaczynam kolejną walkę, mam nadzieję, że tym razem efekty będą trwałe.

---

Tak sobie jeszcze teraz pomyślałam, nie chce mi się nic, nawet z domu wychodzić jest mi ciężko. Nic mnie nie cieszy, a wszystko tylko denerwuje i irytuje bez powodu. Jestem ciągle zła i jak patrzę w lustro na swój wyraz twarzy to mi kompletnie ręce opadają.
Chyba jedyne, co mi się jeszcze chce, to pisać tutaj i spać. Nie cieszy mnie nawet ładna pogoda za oknem. Zmuszam się, żeby wyjść na zewnątrz jak muszę iść do szkoły albo do sklepu. Ostatnio udało mi się troszeczkę radości zebrać ze spaceru z psiakami, byliśmy dłużej niż zwykle i zrobiłam kilka zdjęć przyrody. Nikt nas nie widział i nie słyszał, więc włączyłam mp3 z ulubionymi kawałkami i sobie nuciłam do tych zdjęć.