DDA, współuzaleznienie i emigracja

[alter_ego]

Witam.

Kilka dni temu, pod wpływem pewnej rozmowy zrozumiałam, że mam poważny problem z samą sobą. Właściwie wiedziałam to już od dawna, ale dopiero ta rozmowa uświadomiła mi, jak bardzo się zaplątałam we własnym życiu.

Mam 36 lat, od 5 lat mieszkam w UK, jestem DDA, jestem osobą współuzależnioną.

Dwa lata temu odeszłam od mojego partnera-alkoholika. Zabrałam naszą 6-letnią wówczas córkę, trochę rzeczy i zaczęłam składać swoje życie od nowa. Myślałam, że skoro już odeszłam, to wszystko co najgorsze mam za sobą.

Tak, najgorsze minęło, ale to nie znaczyło, ze to koniec kłopotów.

Moje życie się sypie. Przestałam nad nim panować. Unikam ludzi, odsunęłam się od przyjaciół. Ostatnio zauważyłam, że nawet unikam rozmów przez telefon. Mam w abonamencie 15 godzin darmowych rozmów, kiedyś bywało, że mi brakowało - w ostatnim miesiącu zużyłam 6 minut.

Przestałam o siebie dbać, wszędzie piętrzą się jakieś niepozałatwiane sprawy...

WIEM, ze muszę coś ze sobą zrobić ... i nie robię nic.

Zdaje sobie sprawę, że potrzebna mi jest terapia, że samej będzie mi ciężko rozwiązać niektóre problemy, ale fakt, że miałabym iść do angielskiego psychologa jakoś mnie hamuje. Nie potrafię wyobrazić sobie rozmowy o tak osobistych sprawach w obcym języku.

Będę wdzięczna za jakiekolwiek wskazówki od czego zacząć, gdzie szukać pomocy, tytuły książek, linki do stron o tym problemie, może do jakichś wirtualnych grup wsparcia, żebym mogła porozmawiać z innymi osobami o podobnych problemach. Cokolwiek, co pozwoli mi ruszyć z miejsca...

I.