(29-05-2011 18:07)Alex napisał(a): A jak byś tak troszkę poeksperymentowała z życiem i sobą samą? Poszła tak na próbę żeby zobaczyć co Ci to da, co odbierze?
Jak tu się dowiedzieć, o co mi chodzi? :/ matko, jakie pytania człowiek sam sobie musi zadawać.
Mogłabym na próbę iść, tylko jeszcze jak się tak pozytywnie nastawić, żeby się nie bać tego wyjścia?
Może byłoby mi łatwiej, nie wiem, ale koleżanka chce mnie poznać z kolegą swojego chłopaka. No i dobra, ok, rozumiem. Tylko najpierw (znając trochę moje reakcje na tego typu działania) zaznaczyła, że nie chodzi o jakieś swatania (bo już próbowała), tylko tak żeby się poznać, bo fajny chłopak i sam jest. Tylko że zaraz była cała litania - gdzie pracuje, ile zarabia, jaki ma samochód, co dodatkowo studiuje i jakie są z tego tytułu profity, na jakie wycieczki jeździ i dokąd.
Najpierw myślałam ok, poznam kogoś, "poćwiczę" nawiązywanie zdrowej relacji, ale teraz zaś mam już jakiś obraz tej osoby i poczułam się też, jakby tylko kasa była w życiu najważniejsza; jakby tylko przez pryzmat zarobków patrzyło się na człowieka. Ja jeszcze nie zarabiam, z kasą u nas w domu różnie bywa, "jedzie się" na kredytach, po zimie dach nam się zawalił na jednym budynku gosp. i nie ma pieniędzy, żeby naprawić, a wygląda to dosyć odstraszająco. I jak mam się wobec tego czuć?
Może po prostu nie jestem jeszcze na to gotowa? Może po terapii będę mieć nowe siły i wtedy dam radę? Tylko czy postawa "poczekajcie na mnie, bo ja najpierw muszę na terapię" jest ok? Świat nie będzie na mnie ze wszystkim czekał, aż ja się zdecyduję w końcu.
Ale kocioł w głowie mam.
Michu, masz rację, może ta świadomość, że zawsze mogę opuścić to miejsce pomoże mi przełamać strach? Mam nadzieję, że jakoś tylko nie zwrócę na siebie uwagi takim zachowaniem. No tak, miałam myśleć więcej o sobie, a nie o tym, co inni
/
Problemy z podejmowaniem decyzji - strach przed podjęciem ryzyka?
