DDA w związkach

[Alex]

Wiesz co, świetnie rozumiem, to co czujesz i zawarłaś w słowach:
"Po prostu zrobiło mi się bardzo smutno w momencie, kiedy widzę słowa, w których cała wina za ten ból i cierpienie, który przeszłam/przechodzę jest spychana wyłącznie na mnie"
Tak, to boli. Uświadomienie sobie tego, że większość rzeczy w życiu i tych złych i dobrych zależy od nas samych niestety musi boleć. Mnie też bardzo bolało, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że nie mogę już obarczać winą swojego szefa za te lata mojego cierpienia. To było kilka lat koszmaru i bardzo bolała świadomość, że nie tylko on jest temu winny. Bo jak pisałam w innym wątku, to przede wszystkim ja decyduję o tym czy przyjmę zło, które ktoś chce mi wyrządzić. Ale powiem Ci coś, ta świadomość boli tylko początkowo. Bo potem, daje poczucie wolności i uwalnia od strachu. Skoro sama jestem sobie sterem, żeglarzem i okrętem, to mogę tak wybierać w życiu i nim kierować, że będę szczęśliwa. Skoro moje życie zależy przede wszystkim ode mnie, a nie od innych ludzi, to już nie muszę się tak bać, że ktoś będzie mnie krzywdził. To pozwala bardziej optymistycznie patrzeć w przyszłość.

Mycha, to dziwne, że byłaś w relacjach głównie z manipulantami... To przecież nie jest cecha przypisana do płci męskiej i np ja sama rzadko spotykam takich facetów. Jak to się stało, że nie zauważyłaś, że ktoś Tobą manipuluje? Nie chciałabym teraz za bardzo uogólniać, ale poza przypadkami wybitnych manipulantów, manipulację można rozpoznać i się jej nie dać. To już nawet może nie chodzi o rozpoznawanie manipulacji, ale o to, że skoro wiem czego potrzebuję w relacji z drugim człowiekiem, jeśli wiem jak chciałabym być traktowana i dążę do równowagi brania/dawania, to nie będę trwać w relacji, w której ktoś mnie eksploatuje.
Poza tym są ludzie, którzy są bardziej podatni na manipulację i wykorzystywanie. Np bardzo łatwo jest manipulować ludźmi o niskim poczuciu własnej wartości, z nadmiernym poczuciem odpowiedzialności, skłonnych do nieadekwatnego poczucia winy.