DDA + nerwica gratis

[Alex]

To jest jakiś koszmar. Myślałam, że tak dobrze już ze mną. Tak dobrze się już czułam. Czyli co, pozostaje przejście na rentę i zamknięcie się w domu? Przepraszam Was za te moje rozpaczliwe posty, ale tak strasznie się czuję bezradna. Nie zdążyłam nic pomyśleć, nic zrobić, to się stało błyskawicznie.

[Alex]

Dzięki Michu za wsparcie, dzięki, że jesteś. Różnie ze mną ostatnio bywało, ale takie coś jeszcze mi się nigdy nie zdarzyło, nie w takim tempie.

[Alex]

Kurcze, moje życie ostatnio to głównie odpoczynek i relaksacja... Już tak dobrze się czułam, tak spokojnie, a tu bach. Ależ się czuję bezradna wobec tego całego nerwicowego tałatajstwa.

[Alex]

Pilna z Ciebie uczennica Tylko kurcze ja sama nie wiem czy to była panika czy nie. teraz już czuje się prawie ok. Jeszcze trzęsą mi się ręce, nic poza tym. To, co się stało było tak jakby fizjologiczne, ja tu nie miałam nawet czasu na zgodę czy niezgodę na to, co się dzieje - bach i leżę na kanapie.

[Alex]

W takim razie miło mi powitać nowy typ paniki Witam panią bardzo serdecznie proszę się rozgościć i dołączyć do zacnego grona

Byłam sobie spokojna i zrelaksowana. Nie miałam ani duszności ani nic. Zadzwonił tel, podeszłam do stołu i błyskawicznie: ciemno przed oczami, nogi się ugięły, a twarz zdrętwiała. Wszystko w kilka sekund.

[mycha88]

Niestety, zanim rozum zdąży pomyśleć, serce już dawno szaleje :/
Emocje rządzą i trudno się dziwić, że mimo racjonalnego wytłumaczenia sytuacji, doznałaś tego przykrego uczucia.
Pomyśl, że fakt, że to pojawiło się dzisiaj nagle nie oznacza, że pojawi się znowu i będzie się już powtarzać. Moim zdaniem, nie musisz "dołączać do zacnego grona" tego "incydentu". Zaczęłaś terapię, poczułaś powiew nadziei, stwierdziłaś, że dasz radę się pozbierać i wszystko będzie dobrze i do przodu i może przez to Twoje "stresy" poczuły się zagrożone; pomyślały "jak to, chcesz się nas pozbyć tak po prostu? o nie, nie zapominaj o nas, damy Ci małe omdlenie, żebyś przypomniała kto tu jest na 1 miejscu!" i łuuup, dostałaś po głowie.
Oczywiście to stresy tylko uważają, że są na 1 miejscu, bo one są bardzo egoistyczne, narcystyczne i pewne siebie ale wiadomo, że naprawdę tak nie jest.
Powiem Ci, że to mi się kojarzy czasami z tymi reklamami pewnego serka (nie chcę robić reklamy bo nie wiem czy można ), w którym dany bohater walczy z pewnym żółtym stworkiem w zielonej koszulce, który usilnie stara się utrudnić mu drogę do jedzenia potworek wraca, zawsze wraca, ale także zawsze jest walka, w której zostaje on pokonany
Może śmieszne porównanie, ale...

[Alex]

Dzięki dziewczyny Zwykle jestem dosyć odporna na wszelkie objawy w takim sensie, że nie przejmuję się nimi. Na zasadzie: co z tego, że boli mnie w klatce piersiowej, to tylko nerwica albo co z tego, że ugięły mi się nogi or sth. Nigdy nie działo się to tak błyskawicznie jak dzisiaj i po raz pierwszy kompletnie straciłam nad sobą kontrolę, dlatego taką aferę tu robię

[iwona8392]

Witam wszystkich bardzo gorąco,od dłuższego czasu czytam fora na temat dda, ale dopiero dzisiaj zebrało mnie na napisanie.Wszystko zaczęło mnie przerastać a w szczególności lęki.Choruję ok.8lat,przyjmowałam różne psychotropy i nic nadal mam dławienie w gardle,drżenie rąk,szybkie bicie serca,drętwienie kończyn w szczególności nóg,i ta okropna myśl że już umieram albo zawał i okropny ból głowy,a o kościele mogę zapomnieć tak mi się wydaje na razie.Pierwszy Napad lęku miałam właśnie w kościele,kolejny jak jechaliśmy z synem na zabieg ,wtedy już było pogotowie myślałam ,że to zawał bardzo piekło serce okazało się że to lęk.Przeszłam terapię dla współuzależnionych ale nie dało to żadnego rezultatu.Dla dda jeszcze u nas nie ma może od nowego roku będzie.teraz chodzę do psychologa i znowu pojawiły się lęki wydaje mi się że są silniejsze.Staram się myśleć pozytywnie ale mi nie wychodzi .

[iwona8392]

Dzięki że się ktoś odezwał ,teraz wiem że, nie jestem skazana sama na siebie.Mam męża na niego nie mogę liczyć,on naprawdę mnie nie rozumie.Teraz wiem,że tutaj jest zrozumienie i wsparcie.Kiedyś byłam u psychiatry u pani doktor i ona powiedziała, że moja nerwica to nie choroba, ludzie są bardziej potrzebujący.jeżeli mam napady lęku w kościele,sklepie w szkole to nic się nie stanie jak przestanę tam chodzić,bardzo szybko doktorkę zmieniłam.

[Meder]

Sam tak mam i zastanawiam się jak diagnozować