Jak sobie radzić ze złością [split] Rozpoznawanie własnych emocji, uczuć

[Alex]

A skąd wiesz, że on Twojej pomocy potrzebuje? Skoro potrafilibyście nie kłócić się przy dziecku, to dlaczego nie zrobić tego już teraz?

[mycha88]

Alex ma rację (nie pierwszy raz ), na siłę nikogo nie zmienisz. Możesz właśnie mówić o tym, co czujesz i co wzbudza w Tobie lęk. Wiem, że to może być trudne, ale skoro sama piszesz, że reagujesz złością na zachowanie męża, co z kolei napędza go jeszcze bardziej, a to znowu podnosi Twój poziom złości, to napędzacie się nawzajem i nie wiadomo, kiedy będzie koniec i kto ma to skończyć. Może spróbuj jakoś nie reagować na zachowanie męża, może po chwili uspokoi się, jeżeli zobaczy, że jego zachowanie nie spotyka się z żadną reakcją otoczenia? Nie wiem, naprawdę nie mam pojęcia
No skoro nie aikido, to może bieganie? Albo jakiś worek treningowy do boksowania? Trudno mi powiedzieć, bo sama też próbuję ze złością sobie radzić i też mam czasem ochotę czymś rzucić, albo coś zepsuć. Staram się jednak wyobrazić sobie najpierw w myślach, jak np. rzucam czymś o ścianę i to się rozpada. Patrzę na siebie, widzę chwilową ulgę ale potem gorsze samopoczucie bo dociera do mnie, że dałam się ponieść emocjom i zniszczyłam coś, co było dla mnie ważne, potrzebne.
Podobno to nie ludzie ani rzeczy nas denerwują, tylko sami przyzwalamy na swoje zdenerwowanie

Michu kochana, nie wiesz, co by było przy dziecku. Takie mówienie, że wtedy to by było inaczej, albo że ja bym zrobiła to lepiej, albo ja bym się tak nie zachowała - mówisz tak teraz o sytuacji, która nie ma miejsca. Widzisz jak jest i to się może przenosić na inne sytuacje.
Podobno jakieś małe sprzeczki w związkach są ważne i potrzebne, że wymiana zdań i te sprawy, ale to zależy właśnie od tego, w jaki sposób się wyraża te emocje i uczucia. Zresztą, jak już mówiłam, nie wiem jak jest w związkach :/

[mycha88]

Może w takiej sytuacji właśnie oboje potrzebujecie ciszy, spokoju. Może trzeba próbować właśnie nie reagować dalej na te pierwsze odruchy złości, tylko usiąść, spokojnie pooddychać i poczekać, aż przejdzie.
Nie wiem, może to być trudne, nie znam dobrze sytuacji, ale może niektóre z nich da się obrócić...w żart? Tak, jak to robią nieraz w kabaretach, np.:
"Ten długopis znowu się spier.... z pier-wszym dniem maja odmówił posługi"
Miałam napisać jeszcze jeden przykład, ale...zapomniałam

[Alex]

Niszczenie przedmiotów to już jednak przegięcie jest... Akceptujesz to?
I to wcale nie jest tak, że to Twoja wina. Nikt nie ma prawa obarczać drugiej strony winą za to jak sam wyraża swoje uczucia. Przecież to jest na zasadzie: mąż wali z piąchy żonę, bo zupa była za słona, a żona jeszcze się obwinia, bo faktycznie tym razem przesoliła... Każdy jest sam odpowiedzialny za to, co robi ze swoimi emocjami.

[Alex]

Michu, przepraszam za to porównanie, rzeczywiście mogło się źle skojarzyć. Przyszło mi do głowy wyłącznie dlatego, że to jest slogan. No niech będzie w tym miejscu zamiast tego np mama wrzeszczy na dziecko i obarcza je winą za to.

Ale też proszę nie nadinterpretuj, bo nie sugeruję, że Twój mąż jest niebezpieczny

---

Chodziło mi po prostu o to, że niech każdy sam panuje nad własną złością.

---

Michu, zauważ jak w ostatnim poście przypisujesz mi intencje, których nie mam

A jeśli oboje akceptujecie latające długopisy , to ok. Wasza sprawa.
Ja się tylko źle tam wyraziłam na początku, bo powinnam napisać: DLA MNIE niszczenie przedmiotów to już jednak przegięcie jest.

Mam nadzieję, że nie gniewasz się na mnie i już nie jest Ci przykro...

[mycha88]

Michu, nie żałuj tego, co napisałaś. Po prostu mimo tych wielu postów nie znamy się tu wszyscy nawzajem jeszcze "od podszewki" (a zwłaszcza nie znamy bliskich osób forumowiczów) i może nam się zdarzyć jakaś nadinterpretacja właśnie, albo wyrażenie swojego zdania w sposób, który nie do końca był zamierzony. Poza tym, wyrażanie tekstem i emotikonami swoich myśli, nie jest tym samym, co kontakt bezpośredni, z mową nie tylko werbalną, ale i równie znaczącą - niewerbalną. Dlatego możemy czasem wpaść w pułapkę niedomówień. No ale ważne, żeby mówić (czy tu raczej powinnam pow. pisać) o tym, co czujemy i dobrze, że to piszesz. Dzięki temu będziemy wszyscy się tu lepiej poznawać i móc lepiej reagować na nasze problemy i wzajemnie trafniej udzielać sobie rad

[Alex]

Widzę, że niezły mąciwoda ze mnie Mycha, świetnie ujęłaś problem w komunikacji przez neta. Michu, pogadajmy o tym, nie gniewaj się, wszystko można wyjaśnić.

[Alex]

Michu, w związku z tym całym nieporozumieniem, mam gorącą prośbę do Ciebie - jeśli w przyszłości poczujesz, że przypisuję jakieś negatywne oceny do Ciebie lub kogoś Ci bliskiego, upewnij się, że tak właśnie jest. Bardzo Cię proszę zapytaj wtedy po prostu. Będziesz miała okazję sprawdzić czy dobrze odbierasz moje intencje i dzięki temu być może nie będziesz się smucić i denerwować niepotrzebnie. A ja się nie będę martwić, że się smucisz Czy mogę Cię o to poprosić? Myślę, że to byłoby dobre rozwiązanie.

[mycha88]

No, to chyba mamy zgodę i porozumienie po prostu musimy właśnie mówić (pisać) sobie tu nawzajem o tym, co czujemy i co wywołuje w nas czyjaś wypowiedź, tak właśnie asertywnie chyba to będzie

[romanj522]

Dobrze ,a ja na Waszą zgodę zrobiłem placki ziemniaczane -jejku za dużo i sam nie zjem ,więc zapraszam na "WIRTUALNY PLACEK'-są mocno cebulkowe bo takie lubię ;0