Jak postępować gdy biska osoba pije?

[aska2520]

Pewnie ze Ty jestes wazna, Ty i Twoj synek. Dla mnie moja coreczka jest tez najwazniejsza, ja dla siebie nie czuje sie wazna i od kad moja mama zmarla nie czuje zebym byla wazna dla kogokolwiek i to mnie doluje. Nie wiem co robic z moim partnerem, moje prosby i grozby tez nie wiele daja. Co z tego ze on potrafi dlugo nie pic, jak w koncu i tak nadejdzie ten "jego" tydzien, a ja znowu bede bezradna i wsciekla.... Nie wiem gdzie jest z tego wszystkiego wyjscie, moze kiedys je jasno ujrze....Narazie moze sama poszukam specjalisty i pomocy? W kolo mnie nie ma nikogo komu moglabym zaufac i kto moglby mi pomoc.
A jesli moge spytac, to Ty zostalas ze swoim mezem? No i gratuluje ze wyszlas z nalogu, podziwiam Cie i zycze DUZO sily, bo napewno tego Ci potrzeba.

[agtagt]

Ostatecznie jesteśmy razem. Ja po własnej terapii mąż także. Bardzo dużo się zmieniło. Bardzo Cię zachęcam do skorzystania z pomocy specjalisty. Zamykanie się ze swoim problemem w tzw. czterech ścianach nie ma sensu. Daj znać aska jak trafisz do specjalisty. Trzymam kciuki Pozdrawiam.

[aska2520]

No i nie musiałam długo czekać, picie się rozpoczęło Oby trwało jak nakrócej, normalnie mam ochotę go..... nie mogę napisać i mieć święty spokój, ale z drugiej strony tak wiele dla mnie znaczy. Mam nadzieję, że on w końcu ujrzy, że ma problem. Wczoraj mi mówił, że nie musi pić jak chce, no i dzisiaj miał to udowodnić, ale coś nie wyszło.... Trudno, życie daje czasem popalić, szkoda że ci ludzie co mają często pecha, muszą go mieć jeszcze więcej, a ci którym szczęście dopisuje to go nie doceniają

[Alex]

Asiu, Ty nie masz pecha tylko uzależnionego partnera

[aska2520]

Wiem, ze uzależnionego... Tylko mówiąc o pechu chodziło mi o to, że to nie jedyny mój poważny problem w życiu, czasami już brak mi sił. A tak w ogóle to serdecznie witam na forum, miło że do nas dołączyłaś, mam nadzieję że troszkę Ci pomoże, mi przebywanie tutaj dużo daje.

[Alex]

Dzięki za miłe powitanie. Widzę, że spalasz się myśląc i przeżywając to wszystko, co jest wokół picia/niepicia Twojego faceta... Zwłaszcza, że jak piszesz, masz inne problemy. Może tymi innymi sprawami się zajmij, a picie zostaw jemu? Niech on się tym martwi, denerwuje. Możesz się jakoś zdystansować od niego fizycznie i psychicznie?

[Alex]

Trochę niefortunnie się wyraziłam powyżej. Niestety wiem, że póki co, on nie będzie się martwił i denerwował, bo uważa, że nie ma czym.
Natomiast Twoja koncentracja na nim i zaangażowanie emocjonalne w jego picie to typowy objaw współuzależnienia. Pewnie nie raz będzie jeszcze obiecywał i próbował udowodnić różne rzeczy i jedyne, co możesz zrobić sensownego, to nie oczekiwać obietnic i w nie nie wierzyć, nie dać się na to nabrać, bo takie obietnice tylko dają mu chwilową ulgę, są kolejną iluzją podtrzymującą picie, a dla Ciebie kolejnym źródłem rozczarowań. Jeśli skończy z piciem, to z całą pewnością to zauważysz i nie po tym co mówi tylko jak się zachowuje.

[Elżbieta Kalinowska]

Alkoholik ma ogromną trudność w doświadczeniu swojego problemu, bo jego życie jest podzielone z grubsza na dwa różne, nie łączące się ze sobą stany - czas nie picia kiedy funkcjonuje normalnie i czas picia, kiedy jest problem.
Kiedy nie pije problemu nie ma, bo nie pije
Kiedy pije problemu nie ma, bo pije. Właśnie po to pije aby nie czuć problemów. Alkohol sprawia, że one znikają z jego świadomości, albo przynajmniej nie wydają się jakoś specjalnie problematyczne.

Jedyny moment to, czas "trzeźwienia" kiedy alkohol przestaje działać, a zaczyna działać świadomość. To są drzwi do odczucia, że coś jednak jest nie tak. Oczywiście te drzwi szybko można zamknąć piciem lub "nadrabianiem strat" (czas bukietów, obietnic, postanowień i robienia wszystkiego tego, czego bliscy pragną)
Przyjmij bukiet, uciesz się deklarowaną zmianą, zatrzyj ślady jego picia a przyspieszysz, zamykanie "drzwi" świadomości.
Nie masz wpływu na to czy on będzie chciał się zmienić - ale możesz mieć wpływ na jakość swojego życia i na to aby nie ułatwiać jemu udawania, że nic się nie dzieje.
Warto skupić się na tym na co możesz mieć wpływ.
Jak pisała agtagt nie mogła zmienić picia swojego męża, ale mogła zadbać o to jak spędzi czas ze swoim synem - czy będzie stać przy oknie i wypatrywać w napięciu czy małżonek wraca i w jakim stanie, czy też weźmie syna i pojedzie nad wodę.
Nie przyspieszysz jego powrotu, ale możesz zadecydować co zrobisz z czasem swojego czekania na niego i w ogóle czy poświęcisz swój czas na czekanie.

[Alex]

Czasami jak sobie przypomnę moją współuzależnioną matkę, to mam wrażenie, że ona też jakby bywała pijana... Jak ojciec pił, to ona była trzeźwa i świadoma tego, co się dzieje, a kiedy on na krótko trzeźwiał, matka stawała się sama niczym pijana, znieczulona własnymi zaprzeczeniami i iluzjami i udawała przed sobą i światem, że teraz już wszystko będzie super. Pamiętam, że już jako małe dziecko wiedziałam, że to się powtórzy, że ojciec wkrótce znowu się upije i byłam zła na matkę, że daje się zwieść. A tak naprawdę każde z nich miało swoją własną sinusoidę picia i trzeźwienia, tylko o odwrotnym przebiegu. Kiedy ojciec pił, matka "trzeźwiała", kiedy ojciec trzeźwiał, matka się tym "upijała" i tak w kółko. Dzięki temu oboje mogli się dalej tkwić w tym chocholim tańcu, nie zmieniając niczego.

[agtagt]

(25-04-2011 20:18)Alex napisał(a):  Czasami jak sobie przypomnę moją współuzależnioną matkę, to mam wrażenie, że ona też jakby bywała pijana... Jak ojciec pił, to ona była trzeźwa i świadoma tego, co się dzieje, a kiedy on na krótko trzeźwiał, matka stawała się sama niczym pijana, znieczulona własnymi zaprzeczeniami i iluzjami i udawała przed sobą i światem, że teraz już wszystko będzie super. Pamiętam, że już jako małe dziecko wiedziałam, że to się powtórzy, że ojciec wkrótce znowu się upije i byłam zła na matkę, że daje się zwieść. A tak naprawdę każde z nich miało swoją własną sinusoidę picia i trzeźwienia, tylko o odwrotnym przebiegu. Kiedy ojciec pił, matka "trzeźwiała", kiedy ojciec trzeźwiał, matka się tym "upijała" i tak w kółko. Dzięki temu oboje mogli się dalej tkwić w tym chocholim tańcu, nie zmieniając niczego.

Jakbym czytała swoją historię. A dodam, że dokładnie tak samo powieliłam w swoim życiu historię swoich rodziców z różnicą taką, że mój ojczym alkoholik się zapił, matka współuzależniona zaczęła pić i pije do dziś. Mi się udało, ponieważ skorzystałam z pomocy jak już wcześniej pisałam. Nie było łatwo ale dzisiaj wiem, że nie ma problemu, którego nie da się rozwiązać